نویسنده: مسعود قاضی
همیشه دانستن اولین ها در هر موضوعی جذاب و جالب توجه است. بعلاوه این موضوع باعث اطلاع از چگونگی ایجاد، مشکلات و موانع و همچنین مسیرو سیر تکامل می شود.
$ نخستین بار در اویل قرن بیستم، یک بانک موفق شد به طور الکترونیکی به نقل و انتقال پول بپردازد. این اتفاق در سال 1918 میلادی رخ داد که بانک های فدرال رزرو آمریکا، پول مشتریان خود را تلگرافی منتقل کردند. با این همه دنیا هنوز فرصت و زمان بیشتری لازم داشت تا به بانکداری الکترونیکی نزدیک شود.
$ در اوایل دهمه 90 میلادی، بانکداری اینترنتی پا به دنیای بانکداری گذاشت. البته تا سال 1955، فقط 25 بانک به طور اینترنتی فعال بودند.
$ در سال 1996 میلادی، تعداد بانک هایی که در اینترنت هم به فعالیت می پرداختند، به بیش از 800 بانک رسید. از آن سال به بعد، حضور بانک ها در اینترنت و ارائه خدمات غیر حضوری آن ها گسترش و فراوانی پیدا کرد.
$ در ایران نیز 28 سال پیش، مشتریان یک بانک دریافت الکترونیکی پول را تجربه کردند. در سال 1350 بانک تهران 7 تا 10 دستگاه خود پرداز در بعضی شعبه های خود مستقر کردند. مشتریان این بانک، نخستین کسانی بود که در ایران توانستند به طور اتوماتیک پول دریافت کنند. البته در آن زمان ارائه خدمات هر خود پرداز، منحصر به کسانی بود که در همان شعبه حساب داشتند.
$ در سال 1370 برخی مشتریان بانک سپه، نخستین کارت های الکترونیکی را دریافت کردند. برای دریافت این کارت مشتری باید حسابی که به نام حساب «عابربانک سپه» شناخته می شد، باز می کرد و از آن پس می توانست از خودپردازهای این بانک که عابربانک نام گرفته بودند، پول بگیرند و یا به حساب خود یا شخص دیگری پول واریز کنند. حداقل موجودی این حساب ها در آن زمان، 110هزار ریال بود.
$ یک دهه بعد، یعنی در سال 1381 با تصویب مقررات حاکم بر مرکز شبکه تبادل ارتباطات بین بانکی (شتاب) برای ایجاد زیرساخت های بانکداری الکترونیکی در کشور، اداره ای به همین نام در بانک مرکزی جمهوری اسلامی تاسیس شد. مدتی بعد شبکه شتاب راه اندازی شد و با برقراری ارتباط میان خودپردازهای سه بانک توسعه صادرات، صادرات و کشاورزی کار خود را آغاز کرد.
منبع: ماهنامه مشتری الکترونیک